20) De Franciscaanse voetreis. Van Florence via Assisi naar Rome

8 oktober 2020 - Amsterdam, Nederland

In september 2019 liep ik van Florence naar Assisi. Ik wilde in april 2020 van Assisi naar Rome lopen maar dat ging vanwege Corona niet door. In september 2020 liep ik alsnog van Assisi naar Rome.

Een verschil met  september 2019 was dat ik onderweg veel minder mensen tegenkwam. Een gevolg van Corona. Een ander verschil was dat ik de route in mijn telefoon had en dat ik met GPS mijn positie ten opzichte van de route kon bepalen. De route kon ik in mijn telefoon zetten tijdens een workshop van de Franciscaanse voetreis die daarvoor bedoeld was. Van die workshop ken ik Pieter, zijn emailadres zat gelukkig nog in mijn telefoon.

Het lopen met GPS maakte het volgen van de route een stuk makkelijker. Maar het maakte me ook overmoedig. Op een gegeven moment liep ik niet terug naar de route toen ik niet goed zat. Dat had ik beter wel kunnen doen. Ik dacht: met mijn GPS kom ik er wel. Dat was ook zo, maar wel na veel moeite.

Voor mij was het lopen alleen een experiment - ik wandel veel maar bijna altijd met groepen. Het pakte goed uit. Ik vond het prettig om af en toe met andere wandelaars mee te lopen. Maar dan daarna toch weer alleen. Wat voor mij wel belangrijk was: dat ik elke avond het volgende adres belde zodat ik wist dat ik de volgende nacht een bed had. Daarvoor was de reisgids van de Franciscaanse voetreis onontbeerlijk .(waar overigens  ook een gedetailleerde beschrijving met kaartjes in staat).

Wat is nu bijzonder aan zo'n lange tocht? Na een aantal dagen of een week gaat het lopen steeds beter. Je komt in een ritme en het lopen gaat als het ware vanzelf. Ook je rugzak voel je na een tijd nauwelijks meer. s' Avonds in bed voel je het wel aan je lichaam dat je gelopen hebt. Maar als je de volgende ochtend wakker wordt , is dat helemaal weg.

Met het lopen glijdt het landschap langzaam weg. Je loopt op paadjes, landwegen, karresporen, asfaltwegen en steeds zijn er weer verrassingen....    De verandering van het weer, de verandering van het landschap, ontmoetingen en Middeleeuwse ommuurde stadjes tegen een helling of op een heuvel. Ook de slaapplaats is elke dag weer een verrassing.

Sommige ontmoetingen van mijn reis Florence-Assisi in september 2019 staan mij nog heel goed bij.

Zo ontmoette ik na mijn eerste wandeldag Hans ,die mij over Dante Allegrini vertelde, waar hij actief in is. Dit zijn wereldwijd groepen Italië liefhebbers die activiteiten organiseren over taal en  cultuur van Italië. (http://www.dantenederland.nl met groepen in  verschillende steden). We moesten de volgende dag al afscheid nemen omdat ik mijn bankpas kwijt was en terug moest naar Florence.....

Dan was er Irina, gastvrouw uit het bergdorp Consuma, die mij over haar passie ,paddestoelen vertelde. In het klooster la Verna ontmoette ik Nicolas, een Duitse student en organisator van Fridays for Future. We liepen twee dagen samen op en spraken daarna nog een keer bij een onderkomen af.

In die eerste tocht vormden we een kleine gemeenschap onderweg. Af en toe kwam je elkaar tegen, liep een stuk samen op en hoorde van en over elkaar. Dat was bij Assisi-Rome in september 2020  volledig anders. Alleen sporadisch kwam je andere wandelaars tegen.

De Franciscaanse voetreis is een pelgrimage en overal onderweg vind je kapelletjes en kloosters ter nagedachtenis van Franciscus. Als pelgrim heb je ook een pelgrimspas nodig om in kloosters te kunnen overnachten. Ik voelde me niet echt een pelgrim en had ook geen religieuze motieven. Maar wel voel ik verwantschap met het gedachtegoed van Franciscus van Assisi.

De voetreis was voor mij een mooie ervaring. Niet zonder hindernissen. Maar met prachtige landschappen en bijzondere ontmoetingen. 

Voor informatie: http://www.franciscaansevoetreis.nl 

Foto’s